En daar begon het bij mij te knellen. Het was te mooi op 500px.
Iemand zei laatst tegen mij iets in de trant van; "het gaat bij jou vaak om het net niet-perfecte, je muzieksmaak, je foto's...het moet (net)niet perfect zijn" en ik denk dat hij daar gelijk in had. Ik had er zelf nooit zo bij stil gestaan. Het moet een beetje wringen..
Ik maak ook foto's om te laten zien hoe mooi iets is. Ik noem het wel eens ansichten, niks mis mee hoor, ik wil en maak ze voor mijzelf ook. Maar een andere kant fotografeer ik nog liever. Net niet mooi, of lelijk, maar misschien wel weer mooi door de plek, de kleuren of de vergankelijkheid.
Met muziek is het net zo, dat net niet perfecte, het mag een beetje vals zijn. Vandaar misschien mijn voorkeur voor americana. Doorleefde muziek.
Een mooi voorbeeld van niet perfectie waar ik van kan genieten is Screw van de pianist Nils Fram. Ik heb er al eens eerder over geschreven.
http://screws.nilsfrahm.com/
Dit heeft hij ooit gemaakt toen hij met 9 vingers moest spelen, in zijn duim zaten schroeven. 9 muziekstukken waarbij niets weggefilterd is. De geluiden van de pedalen van de piano zijn hoorbaar. Heel bijzonder.
Eigenlijk kun je het samenvatten in twee woorden, puur of echt.
