Bingo

Car weels on a gravel road

Dorotea- Storjola, Zweden.
Reizend door midden en noord-Zweden moet je rekening houden met wat slechtere wegen, alhoewel slechter.... Ze zijn geweldig om te rijden. Zelfs op doorgaande wegen kan het gebeuren dat je gewoon 50 kilometer grindweg voor de banden krijgt en wat mij betreft is dat genieten. Met of zonder caravan maakt niet uit. Alhoewel je zonder caravan natuurlijk nog wel eens een bochtje wat schuivend kunt nemen. Tsja, je moet van autorijden houden en niet bang zijn voor wat opspattend grind als je zo nu en dan een tegenligger tegen komt. Het zijn lange afstanden dus op de rechte stukken ga je gewoon 80. Voor mij genieten en Lucinda Williams heeft er zelf een melancholiek nummer over. Had ik helaas niet in de CD speler dit jaar anders was het helemaal perfect.
We kregen de tip dat we zeker naar Storjola moesten rijden en bovenstaande foto is genomen ergens tussen Dorotea en Storjola. Een prachtige route.
Voor de liefhebbers hieronder "car weels on a gravel road" van Lucinda Williams.

New kitchen (from Sweden!)

Ede, Nederland

Project Sweden 4

We hebben dit jaar wat langer dan gebruikelijk met de caravan op een plek gestaan. Hoting, Rossön, Stensjö en Rätan waren de plaatsen waar we langer verbleven. Om de omgeving nog wat beter te verkennen (met oog op de aankoop van een fritidshus) en ook het leven in en rond een Zweeds dorpje nog meer te ervaren. En dat is bijzonder om te aanschouwen, zoals op de camping in Rossön waar we begin juli zelfs enige dagen alleen stonden... Een camping met alles wat je op een Zweedse camping nodig hebt; een meer, sanitair met douches zonder muntjes..., een ijsje/ biertje en een zak houtskool voor de bbq. Geen flauwe kul zoals pasjes voor slagbomen en toiletgebouwen, muntjes voor de douches en genummerde plekken. Zelfs geen regeltjes voor de gratis te gebruiken wasmachine en droger. 
De camping ligt aan de rand van het dorp(je) en een deel van de plaatselijk bevolking maakt er een gewoonte van om in ieder geval een maal per dag een kop koffie of een ijsje te komen halen in de kiosk om de omzet van de camping in ieder geval nog iets op peil te houden. En bovendien, zo was in de wijde omgeving aangeplakt, de camping verkoopt Mjukglass, oftewel softijs en dat trekt extra klanten.
En dat is leuk om te zien, wij kijken, zij kijken en tegelijkertijd weet je dat je als enige gast in het dorp onderwerp van gesprek bent. Ons Nederlandse kenteken was kennelijk niet voldoende want de campingbaas vertrouwde mij toe dat het onderwerp de eerste dag in ieder geval ging over de vraag of wij nu wel of niet uit Duitsland kwamen... Nou ja,.... 
En wat is er dan leuker als je een ijsje gaat halen om dat in deze automobiel te doen.